Bir zamanlar, uzak bir ormanda, yaşlı ve bilge bir ağaç vardı. Bu ağacın altında toplanan köy halkı, masallarını dinlemek için burayı sıkça ziyaret ederdi. Ağaç, onlara hayal dünyasının kapılarını aralayan bir masal anlatıcısıydı. Bir gün, ağaç üzerindeki en yaşlı dalın tepesine kara tüylü bir akbaba kondu.
Bu akbaba, Kara Akbaba olarak biliniyordu ve Gece Dağları'ndan gelmişti. Renklerin eksik olduğu bu dağlarda yaşayan Kara Akbaba, merak ve keşif dolu bir ruha sahipti. Her gece, yıldızların altında, masal sever köylülerle sohbet eder ve onların anlattığı hikayelerden ilham alırdı. Ancak Kara Akbaba, kendisinin de bir hikayesi olduğunu hissetti. O da başka yerleri keşfetmek istedi.
Bir sabah, masal sever köylülerin buluştuğu ağacın altına inen Kara Akbaba, kanatlarını açarak sesini duyurmaya başladı. "Sevgili dostlar! Size benden bir masal dinlemek istiyor muydunuz?" diye sordu. Köylüler şaşırmış olsa da hepsi heyecanla başını salladı. Cesur ve meraklı bir ruhla yanlarına yaklaştı. "Kara Akbaba'nın Yolculuğu Masalı"nı anlatmaya başladı:
"Bir zamanlar, Kara Akbaba adında bir kuş yaşarmış. Kara Akbaba, uzun yıllar boyunca Gece Dağları'nda yaşamış ve etrafını keşfetmekten büyük bir zevk duymuştu. Ancak zamanla, bu dağların sınırları ona dar gelmeye başlamıştı. Gökyüzünde süzülerek farklı yerler görmek, yeni heyecanlar yaşamak istemişti.
Bir gece, Kara Akbaba rüyasında kendisine görkemli bir şehir hakkında anlatılan bir masal duydu. Bu şehirde renklerin dans ettiği, müziklerin yankılandığı ve her köşesinde mutluluk dolu insanların yaşadığı söyleniyordu. O anlattıkça anlatıcının sesi giderek daha cazip gelmeye başlamıştı.
Bu masalın etkisiyle uyanan Kara Akbaba, cesaretini toplayarak yola çıkmaya karar verdi. Gece Dağları'nın tepesinden havalanarak gökyüzünde süzülüp ilerledi. Uzun bir yolculuk sonunda, masaldaki şehre varmayı umuyordu.
Yolculuğu sırasında, farklı coğrafyalardan geçti. Ormanların üstünden, nehirlerin üzerinden uçtu. Yolda karşılaştığı hayvanlar, ona dostça selam verdi. Güzel manzaraların tadını çıkardı ve yeni maceraların heyecanını yaşadı.
Sonunda, Kara Akbaba masaldaki şehre ulaştı. İnanılmaz bir güzellikle karşılaştı. Sokakları rengarenk çiçeklerle doluydu, müzik her köşede duyuluyordu ve insanlar mutluluk içinde yaşıyordu. Kara Akbaba, gördüğü bu büyülü dünyaya hayran kaldı.
Ancak, uzun süre dolaştıktan sonra Kara Akbaba, Gece Dağları'ndaki ormanları, arkadaşlarını ve masal sever köylüleri özlemeye başladı. Rüyasındaki şehir güzeldi ama burası gerçek yuvasıydı. Kendisini bu renksKara Akbaba, içindeki özlemi hissederek geri dönmeye karar verdi. Masal şehrinin büyüsünden etkilenmiş olsa da, gerçek aidiyetini ve sevdiklerini özlemişti. Yine gökyüzünde süzülen Kara Akbaba, aynı keyifle Gece Dağları'na doğru yol aldı.
Gece Dağları'na vardığında, masal sever köylüler onu büyük bir sevinçle karşıladı. Anlattığı hikayelerden ilham almışlardı ve Kara Akbaba'yı çok özlemişlerdi. Kara Akbaba, artık kendisini tam anlamıyla yerinde hissediyordu. Onun hikayesi, köylülerin kalplerinde sonsuza kadar yaşayacaktı.
Ve böylece, Kara Akbaba'nın yolculuğu masalı sona ermişti. Masal anlatıcı ağacın altında köylüler dinlemeye devam ederken, Kara Akbaba gökyüzünde yıldızların altında süzülerek zamanını geçiriyordu. Artık bir hikayesi olan ve kendi yuvada mutlu bir şekilde yaşayan Kara Akbaba, hayatının anlamını bulmuştu.
Masal anlatıcısı ağaç, Kara Akbaba'nın hikayesini dinleyen çocuklarla gülümseyerek konuşmaya başladı. "Sevgili çocuklar, bu masalda gördüğünüz gibi, bazen keşif ve yolculuk arzusu içimizde uyanır. Farklı yerler görmek ve yeni heyecanlar yaşamak isteyebiliriz. Ancak asıl önemli olan, ait olduğumuz yerleri ve sevdiklerimizi unutmamaktır. Evimiz, kalbimizin olduğu yerdir. Kara Akbaba bunu anladı ve gerçek mutluluğu ormanda buldu."
Çocuklar, masalı dikkatle dinlemişti ve hayal dünyalarında Kara Akbaba'nın serüvenlerini canlandırmışlardı. Masal anlatıcısı ağaç, onlara bir sır verdi: "Unutmayın, her birinizin kendi hikayesi vardır. Keşfetmek istediğiniz dünyalar olsa da, hiçbir zaman köklerinizden uzaklaşmayın. Sizler, bu toprakların en değerli çiçeklerisiniz."
Masal anlatıcısı ağacın altından ayrılan çocuklar, yüreklerindeki masalın büyüsüyle evlerine doğru yol aldılar. Kara Akbaba'nın yolculuğu masalı, onların hayallerinde ve belleklerinde sonsuza dek yaşayacak, onlara güzelliklerle dolu bir dünya sunacaktı.
Ve böylece, Kara Akbaba'nın hikayesi, masal anlatıcısının sesinden çocuklara aktarılmaya devam etti. Yeniden birleşen sevdiklerinin mutluluğunu ve aidiyet duygusunu keşfeden Kara Akbaba, her zaman masal köyünde yaşayanların kalbinde özel bir yer edindi. Ve masalların büyüsüyle çocukların hayal dünyalarında hep uçmaya devam etti. Sonu.
Bu masal gerçekten çok güzel ve içten bir hikayeydi. Keşif arzusuyla yola çıkan Kara Akbaba’nın evine ve sevdiklerine dönmesi çok dokunaklıydı. Masalın mesajı da çok anlamlıydı. Herkesin kendi hikayesi olsa da, köklerimizi ve ait olduğumuz yerleri unutmamamız gerektiğini hatırlatıyor. Masalın büyüsüyle çocukların hayal dünyasında uçmaya devam etmek çok güzel bir düşünce. Teşekkürler.