İyilik Yapmanın Önemi: Allah’ın Takdiri Masalı

Bir zamanlar, uzak bir köyde yaşayan iki kardeş varmış. Adları Ali ve Ayşeymiş. Ali, çevresine yardım etmekten büyük keyif alan iyi yürekli bir çocuktu. Ayşe ise daha çok kendi isteklerine odaklanan biriydi.

Bir gün, köylerine güzel bir haber gelmiş. Köyde bulunan eski çınar ağacının altına bırakılmış bir mektup bulunmuş. Mektupta, Allah'ın emriyle gönderildiği yazılı olan bir masal anlatıcısı geleceği ve muhteşem bir hikaye anlatacağı belirtiliyordu. Bu haberi duyan köylüler büyük bir heyecan içine girmişler.

Masal anlatıcısı, en güzel elbiselerini giyinmiş olarak köye gelmiş. Etrafında toplanan kalabalığa seslenmiş: "Ey sevgili insanlar! Size bugün, iyilik yapmanın önemini anlatmak istiyorum. Dinleyen herkesin kalbine dokunacak bir hikaye bu."

Kalabalık bir sessizlik içinde dinlemeye başlamış. Masal anlatıcısı, Ali ve Ayşe'nin yaşadığı köyden bahsetmeye başlamış. "Ali ve Ayşe, bu köyde yetişen iki kardeşti. Ali, doğanın güzelliklerinden zevk alan ve başkalarına yardım etmekten hoşlanan biriydi. Ayşe ise hep kendisi için istekler peşinde koşardı."

Bir gün, köyleri büyük bir kıtlıkla karşı karşıya kalmış. Tarlalarda hiçbir ürün yetişmiyor, insanlar açlıkla mücadele ediyordu. Ali, hemen harekete geçip yardım etmek istemiş. Evindeki son ekmek parçasını bile paylaşmaktan çekinmemiş.

Ayşe ise endişelenmiş ve kendini düşünmeye devam etmiş. İçinde birazcık acıma duygusu olsa da, bu hissi bastırmış. "Kendim de zor durumdayım, başkalarına nasıl yardım edebilirim ki?" diye düşünmüş.

Masal anlatıcısı devam etmiş: "Günler geçtikçe kıtlık daha da arttı. Köy halkı iyice bitap düştü. Ali ise elinden geleni yapmaya devam ediyordu. Bir gün, Ali bir ağaç altında dua ederken melekler onun yanına gelmiş. Melekler, Ali'nin iyi kalbini gördüklerini ve ona yardım etmek istediklerini söylemişler."

Ali şaşkınlık içinde meleklere bakmış. Melekler, "Ali, senin iyi niyetin ve yardımseverliğin Allah'ın takdiridir. Bundan sonra seni ödüllendireceğiz ve köylere bereketi geri getireceğiz" demişler.

Ali'nin kalbi sevinçle dolmuş. Melekler, Ali'ye bir çuval dolusu tohum vermişler ve ona "Bu tohumları köyün her yerine ek. Bereketi geri getirecekler" demişler. Ali hemen harekete geçip tohumları ekmeye başlamış.

Bir süre sonra, köydeki tarlalar yeşermeye başlamış. Her yer renklenmiş, ürünler bolluk içinde yetişmeye başlamış. İnsanlar tekrar mutlu olmuş, açlık sona ermiş.

Ayşe ise kardeşinin başarısını görünce pişmanlık duymuş. Kendi bencillikleri yüzünden ne kadar büyük bir fırsatı kaçırdığını anlamış. Artık iyilik yapmanın ne kadar önemli olduğunu fark etmiş.

Bir gün, Ayşe yanına gelerek Ali'ye içtenlikle sarılmış ve "Kardeşim, ne büyük bir kalp olduğunu gösterdin. İyilik yapmanın önemini ve paylaşmanın gücünü anladım" demiş.

Ali gülümseyerek kardeşine, "Ayşe, asla geç değil. Sen de doğru yolu buldun. Birlikte daha nice iyiliklere imza atabiliriz" demiş.

Ve o günden sonra, Ali ve Ayşe köylerindeki insanlara yardım etmek için el ele vermişler. Birlikte tarlaları sürmüş, tohumları ekmişler, hasat zamanında ise mahsulleri paylaşmışlar. Köy halkı arasında dayanışma ve sevgi artmış, herkes birbirine destek olmuş.

Masal anlatıcısı devam etmiş: "Bu güzel köydeki değişim, tüm ülkeye yayılmış. Diğer köylerden gelen insanlar, Ali ve Ayşe'nin hikayesini duyunca onlara örnek olmuş. İnsanlar, iyilik yapmanın değerini kavramışlar."

Ali ve Ayşe, kendilerine inanan meleklerin yardımıyla sadece köylerini değil, tüm ülkeyi bereketlendirmişler. İyilikleriyle tanınmış, halk tarafından sevgi ve saygıyla anılmışlar.

Masal anlatıcısı, son cümlelerini duyurdu: "Sevgili çocuklar, bu masal size iyilik yapmanın önemini anlatmaktadır. Hiçbir yardım küçük değildir. Siz de etrafınızdaki insanlara sevgiyle yaklaşın, onları anlamaya çalışın ve yardımcı olun. Çünkü bir tek iyilik bile dünyayı değiştirebilir."

Kalabalık bir alkış sesi yükseldi ve Ali ile Ayşe'nin hikayesi tüm köyde anlatılmaya başlandı. Bu masal, çocukların ve büyüklerin kalplerinde umut ve sevgi tohumları ekmeye devam etti.

Ve artık, köydeki herkes Ali ve Ayşe'nin adını andığında gülümseyerek hatırlar ve iyilik yapmanın önemini bir kez daha kavrarlardı. Masal anlatıcısı sessizce ayrıldı, ancak hikayesi sonsuza kadar unutulmayacaktı.

Ve böylece, Ali ve Ayşe'nin hikayesi uzun yıllar boyunca nesilden nesile aktarıldı. İyilik yapmanın öneminin anlatıldığı bu masal, her dudaktan dile dolandı ve tüm çocukların gönlünde özgün bir mücevher gibi parladı.