Evvel zaman içinde, uzun zaman önce, güzelliklerle dolu bir diyarın adı Arz-ı İhsan'dı. Bu masal, Tevazu ve İyilik'in büyülü yolculuğunu anlatır. Bu yolculukta Hz. Ebubekir, Arz-ı İhsan'ın en kıymetli insanlarından biriydi.
Hz. Ebubekir, yüreği sevgiyle dolu olan mütevazi bir adamdı. Gönlünde neşe, cömertlik ve merhamet yeşerirdi. Hiçbir zaman büyüklenme duygusuna kapılmaz, herkese eşit ve adil davranırdı. Arz-ı İhsan halkı arasında ona "Tevazu Sahibi" derlerdi.
Bir gün, Arz-ı İhsan'da nefes kesen bir haber yayıldı. Hüzün taşıyan rüzgarlar, kötülüğe bulaşmış bir cadının ülkeyi tehdit ettiğini söyledi. Cadı, tüm iyiliği yok etmek istiyor ve insanların kalplerini karanlıkla dolduruyordu. Bu haber, Hz. Ebubekir'in kulağına ulaştığında, gözleri parladı ve kararlılıkla konuştu.
"Ben bu kötülüğe izin vermeyeceğim! Kalplerimize tevazu ve iyilik tohumları ekerek, cadının kötülüğünü yenip eski güzellikleri geri getireceğiz."
Hz. Ebubekir, cesaret dolu kalbiyle harekete geçti. Yanına sadık ve dürüst bir arkadaşını alıp cadının yaşadığı ormana yolculuk ettiler. Fakat önlerinde uzun ve zorlu bir yol vardı. Ormanın derinliklerinde gizli tehlikeler ve büyülü tuzaklarla dolu bir labirent bekliyordu.
Yolculuklarına başladıklarında, Hz. Ebubekir ve arkadaşı, birçok sınavla karşılaştı. Birinci sınavda, açlıkla mücadele eden bir köylüye yardım etmek zorunda kaldılar. İkinci sınavda, yılanların hüküm sürdüğü bir bataklığa saplandılar ve zehirli ısırıklardan korunmak için güçlü bir dayanışma gösterdiler.
Sonunda, büyülü labirente ulaştılar. Labirentin içinde yol alırken, her adımda kalpleri iyilikle dolup taşıyordu. Cadının kötülükleriyle dolu odalara girdiklerinde, kendilerini büyülü bir aynanın karşısında buldular.
Ayna, kalplerinin derinliklerine bakarak onları sınamaya karar vermişti. Hz. Ebubekir'in kalbi temizdi ve ayna ona yansıyan resmini beğendi. Arkadaşı ise bir anlık büyüklenme duygusuyla aynaya baktı ve ardından yüzü değişti. Cadının kötülüğü ona musallat oldu.
Kalbindeki temizliği kaybeden arkadaşı, Hz. Ebubekir'in yanında kalması için teklif etti. Fakat Hz. Ebubekir, arkadaşına üzgün bir şekilde yaklaştı ve dedi ki:
"Arkadaşım, seninle birlikte dönmem mümkün değil. Fakat sen değişebilirsin, kalbini tekrar temizleyebilirsin. İyi bir yolculuk geçirir ve kalbine tevazu ve iyiliğin tohumlarını yeniden ekersen, seni burada bekleyeceğim."
Hz. Ebubekir, büyülü aynadan uzaklaşırken arkadaşını geride bıraktı ve tek başına yoluna devam etti. Cadının kötHz. Ebubekir, büyülü aynadan uzaklaşırken arkadaşını geride bıraktı ve tek başına yoluna devam etti. Cadının kötülüklerine karşı koyabilmek için içindeki tevazu ve iyilik ateşini daha da yükseltti. Karanlık koridorlardan geçerken, cesaretini asla yitirmedi.
Sonunda, cadının taht odasına vardığında karşısında güçlü ve korkunç bir görüntüyle duran cadıyı gördü. Cadı, onu engellemek için büyülü yeteneklerini kullanmaya başladı. Ateşli oklar fırlattı, toprak altından çıkan köklerle onu sarmaya çalıştı, fırtınalar estirdi. Fakat Hz. Ebubekir, tevazusu ve iyiliği sayesinde bu engellerin üstesinden gelmeyi başardı.
Sonunda, Hz. Ebubekir cadının karşısına geçti ve ona merhametle baktı. Kalbindeki sevgi dolu ışık, cadının karanlığını delip geçti. Cadı şaşkına döndü ve içindeki kötülüğün eridiğini hissetti. O an, cadı dönüşerek gerçek kimliğini ortaya çıkardı: İçtenlik ve iyilikle dolu bir peri oldu.
Peri, Hz. Ebubekir'e minnettarlıkla sarıldı. "Senin tevazun ve iyiliğin, beni karanlıktan kurtardı. Sana minnettarım ve sana büyük bir hediye vermek istiyorum," dedi. Sonra peri, Arz-ı İhsan'ın güzelliklerini geri getirmek için büyülü bir söz fısıldadı.
Hz. Ebubekir, periyle birlikte Arz-ı İhsan'a döndüğünde her yerde sevinç gözyaşları aktı. Cadının kötülükleri silinmiş, insanların kalpleri tekrar sevgiyle dolmuştu. Hz. Ebubekir, halk tarafından büyük bir coşkuyla karşılandı. Onu "İyilik Kralı" olarak taçlandırdılar.
Arz-ı İhsan, yeniden eski güzelliklerini kazanmıştı. Tevazunun ve iyiliğin gücü, herkesin kalbine yayıldı. Hz. Ebubekir'in hikayesi, nesilden nesile aktarıldı ve çocuklar bu masalı dinleyerek içlerine iyilik tohumları ekti.
Ve böylece, Tevazu ve İyilik'in büyülü yolculuğu son buldu. Hz. Ebubekir, Arz-ı İhsan'ın bir kahramanı olarak hatırlanırken, tevazu ve iyilikle dolu bir dünya yaratmak için herkes üzerine düşen sorumluluğu yerine getirmeye devam etti.
Masal anlatıcısı, Tevazu ve İyilik'in büyülü hikayesini tamamladı. Bu masalda, herkesin içindeki iyiliği keşfetmesi ve tevazuyla yaşaması gerektiğini anlattı. Çünkü gerçek güzellik, kalplerimizdeki sevgiyle doğar ve dünyaya yayılır. Ve unutmayın, gerçek kahramanlar tevazulu ve iyilik dolu insanlardır.
Bu masal, tevazu ve iyiliğin önemini çok güzel bir şekilde anlatıyor. Gerçek kahramanlar gerçekten tevazulu ve iyilik dolu insanlardır.