Bir zamanlar uzak bir köyde, adı Cansu olan sevimli bir çocuk yaşarmış. Cansu'nun kalbi, herkesin yardım etme ihtiyacına duyarlılıkla doluydu. Bir gün, köye gelen bir masalcı, çocukların kulaklarını tırmalayacak kadar heyecan verici hikayeler anlatmaya başlamış. Cansu, masalcının sözlerini büyük bir merakla dinlerken, içinde kendine has bir hikaye yazma isteği doğdu.
Cansu, masalcının yanına giderek ona, "Sevgili masalcı amca, size bir hikaye anlatmak isterim. Bu hikaye, sadaka veren bir çocuğun öyküsünü anlatacak." dedi. Masalcı amca memnuniyetle kabul etti ve Cansu'ya izin verdi.
Cansu, hikayesini anlatmaya başladı: "Bir zamanlar, uzak bir köyde yaşayan Ali adında küçük bir çocuk vardı. Ali'nin kalbi o kadar büyük ve cömertti ki, kendi ihtiyaçlarından önce başkalarını düşünürdü. Günlerden birinde, köylerine yabancı bir kıtlık gelmiş ve insanlar yiyecek bulmakta zorlanmaya başlamıştı."
"Ali, bu durumu haber alır almaz, çevresindekilere yardım eli uzatmaya karar verdi. Elindeki tek ekmeği alarak köy meydanına çıktı. Orada, aç ve umutsuz insanlar toplanmıştı. Ali, gördüğü manzaraya dayanamadı ve ekmeği parçalara ayırarak herkese dağıtmaya başladı."
"Cansu'nun hikayesi devam ederken, masalcı amca da dikkatle dinleyicilerin yüzlerinde oluşan gülümsemeleri fark etti. Cansu, hikayesini büyük bir coşkuyla sürdürdü."
"Ali'nin sadakası karşısında insanlar hem şaşırmış hem de minnettar kalmıştı. Bu olayın ardından, köye sürpriz bir şekilde bereket gelmeye başladı. İnsanlar, paylaşmanın ve yardımlaşmanın önemini anlamıştı. Ali, kıtlık döneminde bile kendisini düşünmek yerine diğer insanlara yardım eli uzattığı için büyük bir sevgi ve saygı kazandı."
Cansu'nun anlattığı hikaye, masalcı amcanın ve dinleyicilerin içini ısıtmıştı. Çocukların gözleri parlamış, kalpleri ise umutla dolmuştu. Masalcı amca, Cansu'yu övgüyle kutladı ve "Bu harika hikayeyi bize sunduğun için teşekkür ederim. Bir masal anlatıcısı olarak senin yeteneklerin büyüleyici!" dedi.
Cansu, masalcı amcanın övgüleriyle gururlanarak, "Hikayemi anlatırken, insanlara yardım etmenin ne kadar önemli olduğunu vurgulamak istedim. Küçük bir çocuk bile olsanız, sadakayla dünyada büyük değişimler yaratabilirsiniz." diye yanıtladı.
Masalcı amca ve dinleyiciler, Cansu'nun hikayesinden büyük bir ilhamla ayrıldı. Artık herkes, köye yardım etmek için ellerinden geleni yapmaya kararlıydı. Küçük bir çocuğun sadaka verme gücünü gösterdiği bu masal, uzun süre unutulmayan bir destan olarak köyde anlatılmaya devam etti.
Ve işte, Cansu'nun hikayesi burada son bulurken, bir sonraki masalına hazırlık yapmak için düşüncelere daldı. Masalcı amca da Cansu'nun masal anlatma yeteneğinden etkilenmiş ve ona yeni bir konu önermek istedi.
"Sevgili Cansu," dedi masalcı amca gülümseyerek, "Belki de bir sonraki masalında, dostluk ve dayanışmanın önemini vurgulayabilirsin. İnsanların farklılıklarını kabul ederek bir arada yaşamaları ve birbirlerine destek olmaları çok değerlidir. Bu konuyu ele alarak merak uyandırıcı bir masal yazabilirim."
Cansu heyecanla başını salladı ve yeni bir masalın tohumları zihninde filizlenmeye başladı. Gözleri parladı ve hemen kalemini kağıda götürdü.
"Bir zamanlar, sevimli bir ormanda, farklı renklere sahip canlılar yaşarmış. Ormanda kocaman bir ağaç vardı. Bu ağaç, tüm canlıların buluştuğu bir yerdi. Her renkten kuşlar, kelebekler, tavşanlar ve diğer hayvanlar, bu ağacın altında birlikte oyunlar oynar, şarkılar söyler ve neşeli vakit geçirirdi."
"Fakat bir gün, ormanda hüzün dolu bir rüzgar esmeye başladı. Rüzgar, ağacın yüksek dallarındaki yaprakları sürükleyip götürdü. Yapraklar, farklı renklere sahip olduğu için birbirlerinden ayrı düştüler ve üzgün bir şekilde topraklara düştüler."
"Cansu, dinleyenlerin merakını canlı tutmak için hikayesini detaylandırıyordu. Masalcı amca ise çocuğun yaratıcılığına hayranlıkla bakıyordu."
"Gördükleri manzaraya üzülen orman sakinleri, ağaçtan düşen yaprakların yeniden bir araya gelmesi için farklı planlar yapmaya başladılar. Kuşlar, güzel şarkılar söyleyerek yaprakları çağırdı, kelebekler rengarenk danslarıyla onları etkilemeye çalıştı. Ancak hiçbiri işe yaramadı. Yapraklar hâlâ yerlerindeydi."
"Cansu'nun masalı devam ederken, herkesin dikkati Cansu'nun kelimelerinde yoğunlaşmıştı. Masalcı amca, bu muhteşem masalın nasıl bir sonla biteceğini düşünürken heyecanla beklemeye devam etti."
"Bir gün, küçük bir tavşan ormanda gezintiye çıktı. Tavşan, ağacın altına gelip durumu fark etti. Onun keskin gözleri, yaprakların yeniden bir araya gelebileceği bir çözümün ipuçlarını yakaladı. Hemen harekete geçti ve bütün ormanda dolaşarak diğer yaşam formlarını topladı."
"Cansu'nun masalında, tavşanın akıllıca planladığı bir buluşma yerine tüm orman sakinlerini çağırdığı anlatılıyordu. Dinleyiciler bu kritik noktada ne olacağını merakla bekliyorlardı."
"Gün batımında, hepsi bir araya geldi. Tavşan öncülüğünde, kuşlar, kelebekler, tavşanlar, böcekler ve hatta ağacın kendisi bile birer yaprak buldu. Herkesin elinde tuttuğu yaprakları havaya kaldırmasıyla muhteşem bir manzara ortaya çıktı. Farklı
Bu hikaye gerçekten ilham verici ve duygusal bir masal. Sadaka veren çocuğun öyküsü, insanlara yardım etmenin ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor. Çocukların saflığı ve cömertliği, herkesi etkileyerek büyük değişimlere yol açıyor. Masalcı amca, Cansu’nun yeteneklerini övgüyle kutluyor ve bir sonraki masalında dostluk ve dayanışmanın önemini vurgulamasını teklif ediyor. Cansu da bu teklifi heyecanla kabul ediyor ve yeni bir masalın tohumlarını atmaya başlıyor. Bu masal, insanlara umut veren ve paylaşmanın önemine dikkat çeken güzel bir öykü.