Bir zamanlar, uzak bir köyde yeşil tepelerin eteğinde, büyülü bir orman bulunurmuş. Bu ormanda onlarca farklı türden ağaçlar, çiçekler ve hayvanlar yaşarmış. Kuşlar melodileriyle dallarda şarkı söylerken, tavşanlar neşeli oyunlar oynarlarmış. Orman, doğanın cömertliği ve güzelliğiyle doluymuş.
Ormanın koruyucusu, kocaman bir ormancıymış. Ormancı her sabah erkenden uyanır, görevini yerine getirmek için ormana gidermiş. Güneş doğmadan önce, ormanın sessizliği içinde dolaşıp ağaçlara su verir, bitkileri kontrol eder ve hayvanların ihtiyaçlarını karşılar, böylece ormanın sağlıklı kalmasını sağlarmış.
Bir gün, ormancı ormanda dolaşırken, küçük bir kuş yavrusuyla karşılaşmış. Yavru kuş çok halsiz ve susuzmuş. Ormancı hemen yanındaki su kabından bir miktar su alarak yavru kuşa içirmiş. Yavru kuş hızla toparlanmış ve annesine geri dönmüş.
Ormancı, bu olaydan sonra bir gerçeği daha iyi anlamış: Ormanın sadece ağaçlardan ibaret olmadığını biliyormuş. Ormanın içinde yaşayan tüm canlıların birbirine bağlı olduğunu ve birlikte yaşamaları gerektiğini kavramış. Ormanda her bir canlının bir görevi ve sorumluluğu olduğunu anlamış.
Bundan sonra ormancı daha da dikkatli olmaya başlamış. Ormana zarar veren ağaçları kesmek yerine onları sağlıklı hale getirmeye çalışmış. Yabani hayvanların yaşam alanlarını koruyup desteklemiş. Orman yangınlarına karşı tedbirler almış ve ormandaki çöplerin düzenli bir şekilde toplanmasını sağlamış.
Ormancı, köydeki diğer insanlara da ormanın önemini anlatmış. Onlara ormanın sadece güzellikleriyle değil, aynı zamanda temiz havayla, su kaynaklarıyla ve birçok canlının yaşam alanıyla da ilgili olduğunu aktarmış. İnsanlar, ormancının anlattıklarını dinleyip ormanı korumak için söz vermişler.
Ve böylece, ormancının sorumluluğu ile ormanın korunması arasında güçlü bir bağ kurulmuş. Köy halkı ormanda piknik yaparken çöplerini toplamış, ateş yakarken dikkatli olmuş ve yanlarında bulunan diğer insanlara doğru davranmayı öğrenmiş. Orman, mutlu ve sağlıklı bir şekilde ayakta kalmış.
Masalımızın sonunda, ormancının sorumluluğunu anlamış olan çocuklarınızın da ormanı ve doğayı korumak için ellerinden geleni yapmalarını dilerim. Çünkü her bireyin küçük bir dokunuşu, büyük bir fark yaratabilir. Unutmayın, doğa bizim en değerli hazinemizdir ve onu korumak hepimizin sorumluluğudur.Ormancı, her gün ormana giderek büyük bir özenle görevlerini yerine getirmeye devam etti. Bir sabah erken saatlerde, ormanda derin bir nefes alırken ilginç bir ses duydu. Ormancı, bu sese doğru yürüdü ve ağaçların arasında gizemli bir yaratık keşfetti.
Yaratık, ormanda yaşayan elflerden biriydi. Elf, küçük ve narin bir yapıya sahipti ve yeşil renkli bir cüppe giyiyordu. Gözleri parlak yeşildi ve saçları uzun ve dalgalıydı. Elf, ormancının yanına yaklaştığında saygıyla eğildi ve konuşmaya başladı.
"Sayın ormancı," dedi elf, "sizi burada bulmak benim için büyük bir şanstır. Size önemli bir görev vermek istiyorum. Ormanda yaşayan tüm canlılar, ormanın enerjisini besleyen büyülü bir kristalin varlığından bahsediyor. Ancak kristal kayboldu ve ormanda dengesizlik meydana gelmeye başladı. Sizden ricamız, bu kristali bulup ormana geri getirmenizdir."
Ormancı, heyecanla elfe dönerek, "Elbette size yardım ederim! Ormanda dengeyi sağlamak benim görevimdir. Kristali nasıl bulabileceğimi bana anlatabilir misiniz?" diye sordu.
Elf, bir harita çıkararak kristalin olası yerini gösterdi. Haritada, ormanda gizli mağaralar, büyülü ağaçlar ve nehirlerin yanı sıra birçok ipucu vardı. Elf, ormancıya kristalin ormanda doğanın kalbinde saklandığını ve onunla ilgili bilgileri araştırması gerektiğini söyledi.
Ormancı, elfin verdiği göreve kararlılıkla sarıldı. Haritadaki işaretlerin peşinden giderek ormanda macera dolu bir yolculuğa çıktı. Yol boyunca, dev su kaplumbağalarının sırtında nehri geçti, uçan ejderhaların izlerini takip etti ve dost canlılarının yardımıyla engelleri aştı.
Sonunda, ormancı, büyülü ağaçların saklandığı bir koruya ulaştı. Koruda, ağaçların cüssesi devasa ve yaprakları parlak altın renkteydi. Ağaçların arasında yürürken, birdenbire kristalin kendiliğinden parladığını fark etti. Kristal, göz alıcı bir mavi ışıkla parıldıyordu.
Ormancı, heyecanla kristali kucakladı ve onu özenle cebine koydu. Kristal, ormana enerji ve dengeyi geri getirmek için buradaydı. Ormancı, yola koyularak elindeki değerli hazineyle geri döndü.
Elf, ormancıyı ormanda karşıladı ve başarısını gururla kutladı. Elf, kristalin doğru yerine geri koyulması için ormancıya rehberlik etti. Kristal yerine oturduğunda, ormanın etrafında büyülü bir ışık yayıldı ve tüm canlılar coşkuyla şarkı söyledi.
Ormancı, görevini tamamlamanın mutluluğunu hissederek elfe teşekkür etti. Elf, ormancının fedakarlığına, azmine ve ormana duyduğu sevgiye hayranlıkla gülümseyerek cevap verdi. Ardından, ormanın koruyucuları olarak birlikte çalışmaya devam etme sözü verdiler.
Bu olaydan sonra, ormancı ve elf, köye giderek diğer insanlara ormanın önem
Ormanların korunması, doğanın bize sunduğu en değerli hazineyi korumak ve gelecek nesillere aktarmak demektir. Ormancının sorumluluğu büyük ve önemlidir. Çünkü ormanlar, sadece ağaçlardan ibaret değildir. Ormanda yaşayan tüm canlılar, bitkiler, hayvanlar ve insanlar birbirine bağlıdır. Ormancı, her gün ormanda büyük bir özenle görevlerini yerine getirirken, bizlerin de ormana saygılı olması ve korumak için elimizden geleni yapmamız gerekmektedir. Her bireyin küçük bir dokunuşu, büyük bir fark yaratabilir. Doğayı ve ormanları korumak, hepimizin sorumluluğudur.