Eski bir köyde, Pire Mehmet adında zeki ve mizah dolu bir pire yaşarmış. Pire Mehmet, diğer pirelerden farklıydı. Hem çok akıllıydı hem de ince bir mizah anlayışına sahipti. Köydeki diğer pireler ona hayranlıkla bakar ve onunla vakit geçirmekten büyük keyif alırlarmış.
Bir gün, Pire Mehmet köyün büyük toplantısında bir duyuru yapmış: "Sevgili dostlarım, hepinizi bu akşam benim evime davet ediyorum. Sizleri şaşırtacak ve güldürecek bir oyun hazırladım." diye seslenmiş. Bu haber tüm köyde hızla yayıldı ve herkes merak içinde Pire Mehmet'in evine doğru hareket etti.
Akşam olunca, Pire Mehmet'in küçük evi misafirlerle dolup taştı. Pireler merakla gözlerini ona diktiler. Pire Mehmet gülerek konuşmasını sürdürdü: "Sevgili dostlarım, bugün size zekâ ve ince mizahı bir arada sunacak bir oyun oynayacağız. Hepinizin önünde duran bu büyük fındığı gördünüz mü? İçindeki cevheri bulmak için yarışacağız!"
Pireler şaşkınlıkla birbirlerine baktılar. Bir çoğu fındığın içinde ne olduğunu merak etti. Pire Mehmet devam etti: "Bu fındığın içindeki cevher, soruların yanıtlarında saklı. Ama dikkatli olun! Her soru bir tuzakla dolu. Yanlış cevaplar sizi zorlu görevlerle karşı karşıya bırakacak."
Pireler heyecanla yerlerine oturdular ve oyun başladı. Pire Mehmet ilk sorusunu sordu: "Bir tavşan sabahları kaç adımda zıplar?" diye sordu. Pireler düşünmeye başladılar. Kimisi 50, kimisi 100 adım dedi. Ancak yanılanlar hemen ortaya çıktı. Tuzak, onları bir örümcek ağının içine hapsetti.
Bir sonraki soru ise şöyleydi: "Hangi ağacın yaprakları hiç dökülmez?" Pireler arasında tartışmalar başladı. Pek çok pire doğru cevabı bulmak için çaba harcadı ancak başaramadı. Pire Mehmet gülerek "Kitap sayfalarının!" dedi. Doğru cevabı verenler rahat bir nefes aldı.
Oyun böyle devam etti. Birbirinden zorlu sorular, hazinelerle dolu olan fındığın içindeki cevheri açığa çıkarma yolunda pireleri test ediyordu. Pire Mehmet'in zekâsı ve ince mizahı ise herkesi etkilemeye devam ediyordu.
Sonunda, tüm soruları doğru cevaplayarak fındığın içindeki cevheri açığa çıkaran pireler büyük bir sevinç yaşadılar. İçlerinden biri Pire Mehmet'e sordu: "Pire Mehmet, sen gerçekten harikasın! Bize hem eğlence hem de öğretici bir oyun sundun. Bu nasıl mümkün oldu?"
Pire Mehmet gülümsedi ve şöyle cevapladı: "Sevgili dostum, zekâ ve mizah birbirini besleyen iki güçlü silahtır. Zekâ, doğru soruları sormayı öğreterek bizi düşündürürken, mizah hayatın renklerini sunarak bizi mutlu eder. Her ikisi bir araya geldiğindesevgi dolu bir atmosfer oluşur. Ben de bu oyunu düzenleyerek, hem zekânızı sınarken hem de gülmeye ihtiyacınız olduğunu fark ettim. Sizlerin gülümsemesini görmek benim için en büyük ödüldür."
Pire Mehmet'in bu sözleri pireler arasında büyük bir etki yarattı. Onun zekâsı ve mizah anlayışıyla tanışmanın ne kadar değerli olduğunu anladılar. Artık onu sadece bir pire olarak değil, bir dost ve öğretmen olarak görmeye başladılar.
O günden sonra Pire Mehmet, köyün sevilen figürü haline geldi. Pireler arasında her gün yeni bilmeceler ve oyunlar paylaşıyor, birlikte kahkaha dolu anlar yaşıyorlardı. Pire Mehmet'in masalsı yeteneğiyle köye mutluluk yayılıyordu.
Bir gün, köyün düzenini bozan bir sorun ortaya çıktı. Köydeki su kaynağı kurumuştu ve pireler susuzluktan perişan olmuşlardı. Herkes umutsuzca çare ararken Pire Mehmet devreye girdi. "Sevgili dostlarım, bu sorunu birlikte çözebiliriz." dedi.
Pire Mehmet, köyün çevresindeki ormana gitmelerini ve orada bir büyücü pire bulmalarını önerdi. Büyücü pirenin su kaynağını yeniden canlandırabileceğine dair duyumlar almıştı. Pireler umutla ormana doğru yola çıktılar.
Ormanda, gizemli ve büyülü bir atmosfer vardı. Yollarını bulmakta zorlansalar da, sonunda büyücü pireyi buldular. Büyücü pire, onları dinledi ve su kaynağını canlandırmak için mükemmel bir plan sundu.
Pire Mehmet'in liderliğinde, pireler hep birlikte çalışmaya başladılar. Birbirlerine destek oldular, güçlü bir ekip oldular. Günler süren yoğun çaba sonunda, su kaynağı yeniden akar hale geldi ve köye hayat geri döndü.
Köy, Pire Mehmet'in cesareti, zekâsı ve mizah anlayışıyla bir kez daha aydınlandı. Pireler, onun sayesinde bir araya gelerek büyük bir başarı elde ettiler. Pire Mehmet ise, kendisinin sadece bir bireyden daha fazlası olduğunu göstermenin mutluluğunu yaşadı.
Hikayenin sonunda, Pire Mehmet'e minnettarlık ve sevgiyle dolu bir tören düzenlendi. Köy halkı, ona bir tiara taktı ve "Zekâ ve Mizah Prensi" ilan etti. Pire Mehmet, bu unvanı gururla kabul etti ve yaşamının geri kalanında köyüne hizmet etmeye devam etti.
Pire Mehmet'in hikayesi, çocuklara zekâ, mizah ve dayanışmanın önemini öğretiyor. Her pirenin değerli olduğunu ve herkesin kendine özgü yetenekleri olduğunu anlatıyor. Pirelerin birleşerek büyük işler başarabileceğini gösteren bu masal, okuyucularını merak uyandıran bir dünyaya sürüklüyor ve onlara keyifli bir macera sunuyor.
Pire Mehmet’in hikayesi hem eğlenceli hem de öğretici bir masal.