Uzak diyarların birinde, yeşilliklerle dolu bir köy vardı. Bu köyde yaşayan insanlar, adeta bir aile gibi birbirine bağlıydı. Mutlulukları, dostlukları ve dayanışmalarıyla ünlü olan bu köyde herkes birbirini sever, saygı gösterir ve yardım ederdi.
Köyün en sevilen kişilerinden biri de pilavcıydı. Adı Hasan Amca'ydı ve köye en lezzetli pilavları yapma yeteneğiyle ün kazanmıştı. Her sabah erken saatlerde, köyün meydanında küçük bir tezgah açar, tenceresindeki pilavı harmanlardı. Kokusu tüm köyü sarmalar, insanları kendine çekerdi.
Bir gün, Hasan Amca'nın pilavcılık konusunda rakibi olduğunu iddia eden bir gezgin köye gelmişti. Onun adı Ali'di ve iddialı bir şekilde "Benim yaptığım pilav, senininkinden daha lezzetli olacak!" demişti. Köylüler merakla Ali'nin pilavını tatmak istediler ve bir yarışma düzenlemeye karar verdiler.
Yarışma günü gelip çattığında köy meydanı hıncahınç doldu. İnsanlar heyecanla Hasan Amca ile Ali'nin tencelerinin başında toplandılar. Yarışma başladığında her iki pilav da büyülü bir şekilde kendi kendine pişmeye başladı. Hasan Amca, içine sevgi ve mutluluk eklediği pilavını karıştırırken, Ali ise hırsla ve rekabetle dolu olduğu için pilavına kötü enerjiler serpiştirdi.
Nihayet pilavlar pişti ve köyün yaşlı lideri olan Büyükbaba, tadım yapmak üzere yanlarına gitti. İlk önce Ali'nin pilavını tatmaya karar verdi. Bir kaşık aldığında yüzü asıldı, çünkü pilav acı ve tatsızdı. Ardından Hasan Amca'nın pilavını tattı. Pilav ona damakta muhteşem bir uyumla dans eden lezzetler sunarken yüzü gülmeye başladı.
Büyükbaba, köylülerin önünde durdu ve şöyle dedi: "Bu yarışmada gerçek bir zafer kazanan var, o da Hasan Amca! Çünkü pilav sadece bir yemek değil, içine konulan duyguları da taşır. Sevgi, paylaşma ve dostlukla yapılan her yemek, kalpleri ısıtır ve insanları bir araya getirir."
Bu sözlerle köyde bir alkış tufanı koptu. Hasan Amca, kazandığı bu yarışmayı, köydeki herkesin katkıları ve sevgisiyle yapabildiğini anladı. Ali ise hırslarının ona kaybettirdiği dersi anlamıştı.
O günden sonra köydeki insanlar daha da birleşti. Her hafta birbirlerine sürpriz yemekler yapmaya, masal anlatmaya ve dans etmeye başladılar. Köydeki herkesin kalbinde bir sevgi ateşi yanıyor, dostluklar güçleniyor, ve mutluluk eksik olmuyordu.
Ve bu şekilde, Pilavcı Hasan Amca'nın lezzetli pilavları ve köy halkının birlikte geçirdiği mutlu günlerle dolu yaşamı masal gibi sürüp gitti. Başka bir diyara bile gitse, köyün adı "Mutlu Köy" olarak anılır oldu. Kimse Mutlu Köy'ün sırrını tam olarak çözemese de, herkes orada yaşayanların paylaşma, sevgive dayanışma ruhuyla dolu olduğunu bilirdi.
Bir yaz günü, Mutlu Köy'e uzaklardan bir haber geldi. Ülkenin başkentinden bir kralın, Mutlu Köy'ü duyduğunu ve bu eşsiz köyü ziyaret etmek istediğini duyan köylüler sevinçle coştu. Kral, köyün mutluluğunun sırrını öğrenmek ve halka dağıttığı bu neşenin kaynağını anlamak istiyordu.
Köy halkı telaş içinde hazırlıklara başladı. Evler süslendi, çiçekler serpildi, pilavcı Hasan Amca en güzel pilavını yapmaya karar verdi. Herkes heyecanla kralı ağırlamak için sabırsızlanıyordu.
Bir hafta sonra, kral ve beraberindeki kalabalık bir konvoyla Mutlu Köy'e ulaştı. Köye girişi yapıldığında, kral tüm köylülerin sevgi dolu gözlerinin içine baktı ve yaşlı lider Büyükbaba ile buluştu.
Kral, Büyükbaba'ya merakla sordu, "Mutluluğunuzun sırrını öğrenmek istiyorum. Nasıl bu kadar uyumlu ve sevgi dolu bir köy olabiliyorsunuz?"
Büyükbaba, gülümseyerek cevap verdi: "Sayın Kralım, mutluluğumuzun sırrı aslında çok basit. Biz burada bir aileyiz. Herkes birbirini seviyor, saygı gösteriyor ve yardımlaşıyor. Paylaşmanın büyülü gücüyle her gün birlikte yemekler yapar, masallar anlatır ve dans ederiz. Kalbimizi pilav tencerelerimize koyar, birlikte pişiririz. Bu nedenle pilavımızın lezzeti, içindeki sevgi ve paylaşma ile daha da artar."
Kral şaşkınlıkla dinledi ve anladı ki Mutlu Köy'ün sırrı, insanların bir araya gelerek sevgiyle bağ kurması ve birbirine destek olmasıyla ilgiliydi. Kral, köydeki mutluluğu deneyimlemek istedi ve halkla birlikte pilav yapmaya katıldı.
O gün, köy meydanında birlikte pilav yapıldı. Kral, pilava sevgi, dostluk ve umut ekledi. Bu kez pilavı karıştıran sadece Hasan Amca değildi, herkes el ele tutuşarak birbirine destek oldu. Kokusu tüm köyü sarmaladı ve güzel bir masal anlatıcısı köy halkına hayallerle dolu bir hikaye okudu.
Pilav piştikten sonra, herkes birlikte sofraya oturdu ve bu özel pilavı birlikte tattı. O an, kralın yüzündeki gülümseme tüm köylülerin yüzlerine yayıldı. Kral Mutlu Köy'den ayrılmadan önce, köye bir armağan bıraktı: Mutluluk ve dayanışmayı simgeleyen bir heykel.
Kralın ziyaretiyle birlikte Mutlu Köy'ün ünü tüm diyarlara yayıldı. İnsanlar, bu büyülü köyden gelip mutluluğun sırrını görmek istedi. Birçok kişi, kendi toplumlarında dostluk, sevgi ve paylaşma kültürünü yaymak için Mutlu Köy'ün örnek alındığı bir hareket başlattı.
Ve böylece, Mutlu Köy masal gibi yaşamaya devam etti. Köy halkı bir arada mutluluğu paylaşırken, dünyanın dört bir yanındaki insanlar da
Çok güzel bir hikaye, mutluluk paylaşıldıkça çoğalır.