Uzak bir köyde, neşeli ve muzip bir tavşan yaşarmış. Onun adı Şapşal'dı. Şapşal, ormanda diğer hayvanlara şakalar yapmayı çok severdi. Tavşanın bu sevimli mizah anlayışı, köydekilere her zaman gülme dolu anlar yaşatırdı.
Bir gün, Şapşal ormanda dolaşırken karşılaştığı dostu Koca Ayı'ya yeni bir şaka yapmaya karar verdi. Ayılar genellikle sakar oldukları için, onların üzerinde yapılan şakalar Şapşal'a daha da komik gelirdi. Şapşal, gizlice ağacın tepesine tırmandı ve aşağıdaki Koca Ayı'ya seslendi.
"Koca Ayı! Gökten ne düşer?" diyerek soru sordu.
Ayı kafasını yukarı kaldırdı ve düşünmeye başladı. "Hmm, belki bir yıldız düşer ya da bir kuş."
Şapşal hızla cevap verdi. "Hayır, hayır! Koca Ayı, gökten bal düşer!"
Bu sözler üzerine Ayı'nın gözleri parladı. Balı çok seven Koca Ayı, hemen ağacın tepesine çıkmak için çaba sarf etti. Ancak Şapşal, Ayı'nın peşinden koşarak ona gülmekten kendini alamadı. Ayı hırslanmış olsa da Şapşal'ın muzipliğini takdir etti ve gülerek şapşallaştı.
Şapşal'ın şakaları sadece Koca Ayı'yla sınırlı değildi. Bir sonraki hedefi Sevimli Sincap'tı. Sincap, ağaçlarda yiyecek ararken birdenbire tavşanın yanına yaklaştığını fark etti. Şapşal kurnazca bir plan yapmıştı. Sincap'a seslendi:
"Sevimli Sincap! Ağaçta ne yapıyorsun?"
Sincap, Şapşal'ın yanına koşarak cevap verdi. "Yiyecek arıyorum! Ağaçlardaki lezzetleri bulmak benim işim."
Şapşal gözlerini kısarak sinsi bir tebessümle konuştu. "O zaman burada ne işin var? Ormanda çok özel bir ağaç var ve onun yaprakları altın gibi parlak!"
Sincap gözlerini parlatarak heyecanlandı. Altın rengi yapraklar hayalini süslemişti. Hemen ormana doğru koştu ama Şapşal onu izliyordu. Sincap, Şapşal'ın bahsettiği ağacın olduğu yere vardığında hayal kırıklığına uğradı. Çünkü Şapşal sadece onunla eğlenmek istemişti.
Bu kez hedefindeki tavşanın mizahını gören Sincap, sinirlenmedi. Onun yerine Şapşal'a karşı bir plan yapmaya karar verdi. Bir sonraki gün Şapşal'ı kandıracak mükemmel bir şaka düşündü.
Sincap, ormanda bulduğu büyük bir kova balı alarak Şapşal'ın yolunu kesmek için bekledi. Tavşan, Sincap'ın yanına gelip ne yaptığını sorduğunda Sincap, "Şapşal, bu büyük kovayı taşıyabiliyor musun?" diye sordu.
Tavşan gururla cevapladı. "Tabii ki! Ben en güçlü tavşanım!"
Sincap, Şapşal'ın çenesini düşürmesine neden olmak için biraz daha tahrik etti. "Eğer gerçektengüçlüysen, bu kovayı sadece bir ayağınla taşıyabilirsin. O zaman gerçekten en güçlü tavşan olduğunu kanıtlamış olursun."
Şapşal, Sincap'ın meydan okumasına şaşırmış olsa da gururu yüzündeki tebessümle birleşti. "Tabii ki yapabilirim! En güçlü tavşan olduğumu herkese göstereceğim!"
Tavşan, kovanın altına bir ayağını sokup onu havalanmaya başladı. İnanılmaz bir denge yeteneği ile Şapşal, koca bir kovayı tek ayağıyla taşımanın zorluğuna rağmen ilerlemeye devam etti.
Bu sırada diğer hayvanlar ormanda toplanmıştı. Şapşal'ın muzip ve neşeli tavırlarını merakla izliyorlardı. Herkes onun başarılarına ve şakalarına hayranlıkla bakıyordu. İnsanların da duyduğu bu masalsı hikayeler köye yayıldı ve herkes Şapşal'ı merak etmeye başladı.
Tam Şapşal, kovanı taşırken ormanda bir göletin yakınından geçerken, Sincap'ın planı işlemeye başladı. Sincap elindeki dalı gölete attı ve su sıçradı, Şapşal'ın gözlerine çarptı.
Tavşan, şaşkın bir şekilde dengeyi kaybetti ve kova suya düştü. Şapşal bu durumu fark ettiğinde yüzündeki gülümseme hemen yerini bir şaşkınlığa bıraktı. Diğer hayvanlar da olayı izliyordu ve gülmekten kendilerini alamadılar.
Şapşal su içinde ıslanmış, ama yine de neşeli bir şekilde güldü. "Sincap, sen gerçekten harika bir şaka yaptın! Beni kandırdın!"
Sincap, Şapşal'ın neşeli tepkisine memnuniyetle gülümsedi. "Evet, ama sen de en az benim kadar iyi bir şakacısın! Birlikte çok eğlenceli zamanlar geçiriyoruz."
Bu olaydan sonra Şapşal ve Sincap, ormanın en iyi şakacıları olarak ün kazandılar. Her gün yeni şakalar yaparak diğer hayvanların yüzünü güldürdüler. Masalsı hikayeleri köyde anlatılan iki dost tavşanın muzip maceraları sayesinde herkes neşeli anlar yaşadı.
Ve böylece Şapşal, ormanda ve köyde "Şakaların Efendisi" olarak anılmaya başlandı. Onun neşesi, mizahı ve dostluğu herkesin kalbinde yer etti. Şapşal, muzip tavşan olarak yaşamına devam etti ve her gününü yeni maceralarla dolu hikayelerle süsledi.
Şapşal gerçekten neşeli bir tavşanmış, onun şakalarına bayılırdım