Bir zamanlar, uzak bir köyde yaşayan küçük bir çocuk varmış. Adı Ali'dir. Ali, sevecen ve merhametli bir çocuktu. Köylerindeki insanlar Ali'yi dürüstlüğüyle tanır ve severdi.
Günlerden bir gün, köye muhteşem bir haber gelmişti. Kralın oğlu, Prens Ahmet, köylerine gelecekmiş. Köy halkı heyecanla bu haberi kutlamaya başlamış. Herkes hazırlıklara koyulmuş, evler süslenmiş, yollar temizlenmiş ve en güzel yiyecekler pişirilmişti. Herkes Prens Ahmet'i büyülemek için ellerinden geleni yaparken, Ali de keyifle yardım etmek istemiş.
Ali, annesine gidip sormuş: "Anneciğim, bana ne yapmamı önerirsin? Nasıl bir hediye alabilirim Prens Ahmet'e?" Annesi düşündü ve dedi ki: "Oğlum, prense değerli bir hediye vermek yerine, ona kalpten gelen bir iyilik yapman daha anlamlı olabilir."
Ali'nin annesiyle konuşmasından sonra Ali, tüm köyde dolaşarak ihtiyaç sahibi insanlara yardım etmeye karar verdi. İlk olarak, yaşlı bir kadının bahçesine gitti. Kadın, bahçesini işleyecek kimseyi bulamadığı için üzgündü. Ali, gönüllü bir şekilde bahçeyi işlemeye başladı. Kadın, Ali'ye minnettarlıkla bakarken iç geçirdi ve Ali'ye bir hediye verdi. "Bu senin için küçük bir armağandır, sevgili çocuk," dedi.
Ali, ihtiyaç sahibi bir ailenin evine gitmeye karar verdi. Onlarla sohbet ederken, aile babası Ali'ye yardım etmek istediğini söyledi. Babayla beraber evin tamiratını yapmaya başladılar. Ali, elinden gelenin en iyisini yaparak evin güzelleşmesine yardımcı oldu. Aile, Ali'ye teşekkür ederek ona bir hediye verdi. "Bu hediyeyi cömertliğin ve yardımseverliğinin bir simgesi olarak kabul et, ey dostum" dediler.
Ali, köydeki herkesin ihtiyacına kendi özverisiyle yardım etti. Kimiyle birlikte tarlada çalıştı, kimiyle beraber yemek pişirdi, kiminin derdini dinledi. Her birinde, Kaynana'nın hediyesine benzer bir armağan buldu. Bu süre zarfında, Ali'nin iyilikleri köyün dört bir yanına yayıldı ve herkes onun ne kadar güzel bir kalbe sahip olduğunu gördü.
Bir gün Prens Ahmet, düzenlenen muhteşem bir kutlama töreniyle köye geldi. Köy halkı, Prens Ahmet'i coşkuyla karşıladı ve Ali de onun yanında yer aldı. Prens, köydeki iyilikleri duymuştu ve merakla Ali'yi aradı. Ali, Prens Ahmet'in yanına yaklaştı ve elindeki hediyeleri vermek istedi. Ancak Prens gülerek elini kaldırarak, "Ali, senin gerçek bir hediye olduğunu gördüm," dedi. "Kalbindeki iyilik bu dünyadaki en değerli armağandır. Sen bana örnek oldun."
Prens Ahmet, Ali'yi sarılarak kutladı ve köy halkı alkışlamaya başladı. O gün, Ali'nin sevecenlik ve cömertliği prensin kalbine işlemişti. Köy halkı da Ali'nin ne kadar özel bir çocuk olduğunu bir kez daha farketti. Prens Ahmet, kendisine sunulan değerli hediyelerin yanında Ali'nin kalbindeki iyiliği daha önemli buldu. Bu nedenle, prens Ali'yi sarılarak onu örnek bir insan olarak gösterdi.
Köy halkı da Ali'yi gururla alkışladı ve onun ne kadar özel bir çocuk olduğunu bir kez daha anladı. Ali'nin iyilikleri tüm köye yayıldıkça, insanlar arasında dayanışma ve yardımlaşma duygusu arttı. Herkes, Ali gibi cömert ve merhametli olmanın önemini kavradı.
O günün ardından, Ali kendisine verilen hediyeleri geri dönüştürdü ve ihtiyaç sahiplerine dağıttı. Kraliyet sarayına gitmek yerine Ali, köyünde kalmaya devam etti. İnsanlara yardım etmeye devam etti, çünkü Ali için en büyük hazine, başkalarına yardım etmek ve onların yüzünde bir tebessüm yaratmaktı.
Kaynana'nın Hediyesi olarak bilinen bu masal, köydeki insanların cömertlik ve iyilik değerlerini anlamalarını sağlayan bir öğüt taşıyordu. Bir hediye almak veya vermekteki değerden ziyade, kalpten gelen iyi niyet ve yardımseverlik önemliydi. Masalın ana karakteri olan Ali, okuyuculara sevgi dolu bir kalbin ve başkalarına yardım etmenin önemini öğretiyordu.
Köy halkı, o günden sonra Ali'yi "İyilik Perisi" olarak anmaya başladı. Herkes onun hikayesini çocuklarına anlatırken, onlara cömertlik ve iyilik yapmanın ne kadar değerli olduğunu öğretti. Köydeki insanlar, Ali'nin örneğini izleyerek birbirlerine daha fazla destek oldu ve köyleri daha güçlü bir topluluk haline geldi.
Bu masal, çocukların içindeki sevgi ve merhamet duygularını harekete geçirerek, iyilik yapmanın ne kadar büyük bir mutluluk getireceğini anlamalarına yardımcı oluyordu. İnsanlar arasındaki bağları güçlendiren ve empati yeteneğini geliştiren bu masal, her yaş grubundan okuyucunun kalplerinde umut ve sevgi tohumları ekmişti. Böylece, Kaynana'nın Hediyesi masalı, kuşaktan kuşağa aktarılan bir destan haline gelerek, insanların içindeki iyilik perisini uyandırıp dünyayı daha iyi bir yer yapmayı amaçlıyordu.
Bu masal, sevgi ve yardımseverlik değerlerini güzel bir şekilde anlatıyor.