Hizmetçinin Gülümseyen Yüzü Masalı

Hizmetçinin Gülümseyen Yüzü Masalı

Bir zamanlar, uzak bir köyde sıcacık bir ev vardı. Bu evde yaşayan bir aile vardı; baba, anne ve küçük kızları Ela. Aile oldukça mutlu ve huzurlu bir hayat sürdürüyordu. Ancak, evin içinde çalışan bir hizmetçi eksikti. Baba, köyün dışında bir pazarda dolaşırken, çok sayıda insanın bir duyuru gördüğünü fark etti. Duvarlara asılan ilanlarda "Hizmetçi Aranıyor" yazıyordu.

Merakla duyurulara yaklaşan baba, işverenlerin ne istediğini öğrenmek için durdu. İlanları okuduktan sonra, yüzünde bir gülümseme belirdi. Evlerinin hizmetçiye ihtiyacı olduğunu düşündü ve hemen köye geri döndü. Eşiyle konuştuğunda, ona bu harika haberden bahsetti. Birlikte, Ela'nın da seveceği bir hizmetçi arayışına girmeye karar verdiler.

Ertesi sabah, aile köy meydanına giderek hizmetçi aramaya başladı. Orada, tüm köye duyurular yapmış olan bir masal anlatıcısı buldular. Masal anlatıcısı, cömert bir kalbi olan yaşlı bir kadındı. Ela, onun anlattığı masalları çok severdi. Masal anlatıcısının yanına giderek hikayeleri hakkında konuşmaya başladılar.

Masal anlatıcısı, hizmetçi arayışlarını duyunca sevinçle dolmuştu. Öyle güzel bir teklifte bulundu ki, ailenin gözleri parladı. "Ben size bir hizmetçi bulabilirim," dedi gülümseyerek. "Ancak bu hizmetçinin özel bir gücü var. O, sadece gülümsediğinde, evin içindeki tüm üzüntüyü ve kederi yok edebilir."

Aile şaşkınlık içindeyken, masal anlatıcısı devam etti: "Ancak, bu sihirli güce sahip olan hizmetçiyi bulmak için bir test yapmalıyız. Çünkü bu gücü taşıyan kişi gerçekten kalbindeki iyilikle donanmış olmalıdır."

Test günü geldiğinde, köy meydanı kalabalıklaştı. İnsanlar merakla beklerken, masal anlatıcısı adayları tek tek çağırdı. Birbirinden yetenekli adaylar geçti ancak hiçbiri ortaya çıkarılan görevleri başaramadı.

Nihayetinde, sıra Ela'nın babasına geldi. Görevini dinleyen baba, cesaretle sahneye çıktı. Masal anlatıcısı ona bir ayna uzattı ve dedi ki: "Bu aynayı kullanarak kendi yüzünde bir gülümseme yaratman gerekiyor. Eğer bunu başarırsan, senin hizmetçin olacak."

Baba tereddüt etmeden aynayı eline aldı. Gözlerini kapadı ve kalbindeki sevgi ve neşeyle birlikte içten bir gülümseme yarattı. Aynayı açtığında, yüzünde ışıltılı bir gülümseme belirdi.

Masal anlatıcısı ve seyirciler coşkuyla alkışladılar. Masal anlatıcısı, Ela'nın babasına dönerek, "Senin adın Sadık Hizmetçi olacak," dedi. "Evinizin içindeki tüm üzüntüyü ve kederi yok ederek, herkese mutlulukgetireceksin."

Sadık Hizmetçi, ailenin evine döndü ve hemen işe koyuldu. Evdeki her köşede güleryüzüyle dolaştı, temizlik yaparken şarkılar söyledi, yemekleri lezzetli bir şekilde hazırladı. Ela, Sadık Hizmetçi'nin enerjisi ve neşesi karşısında büyülendi. Ev artık mutluluk ve sevinçle doluydu.

Bir gün, Ela'nın babası köye gitmek zorunda kaldı. Ona, Sadık Hizmetçi'ye iyi bakmasını ve evde oluşabilecek herhangi bir sorunu paylaşmasını söyledi. Babasının ayrılığından sonra Ela, odasında otururken bir düşünce geldi: "Acaba, Sadık Hizmetçi gerçekten her derdimi anlayabilir mi?" diye düşündü.

Hemen Sadık Hizmetçi'nin yanına koştu ve ona güvensiz bir ses tonuyla, "Benim en büyük dileğim nedir?" diye sordu. Sadık Hizmetçi derin bir nefes aldı ve Ela'nın gözlerine bakarak dedi ki, "Sevgili Ela, senin en büyük dileğin, hayatının her anında mutlu olmaktır. İster oyun oynarken, ister arkadaşlarınla vakit geçirirken, içindeki coşkuyu ve neşeyi kaybetmemektir."

Ela şaşkınlıkla ona baktı ve birdenbire içindeki tüm endişelerin ve kuşkuların olduğu gibi yok olduğunu hissetti. Sadık Hizmetçi'nin sözleri, Ela'ya gerçek mutluluğun içimizde olduğunu hatırlattı.

Yıllar geçtikçe, Sadık Hizmetçi ailenin vazgeçilmez bir üyesi oldu. Güleryüzüyle evin içine neşe saçarken, herkesin sorunlarına kulak veriyor ve yardım ediyordu. Ev artık sadece ailenin değil, komşuların da huzur bulduğu bir mekan haline gelmişti.

Bir gün, köyde büyük bir kutlama yapılacaktı. Herkes sevinç içindeydi ve hazırlıklara başlamıştı. Ancak, kutlama öncesi bir olay gerçekleşti. Ela'nın babası, evde değerli bir eşyasının kaybolduğunu fark etti. Her yer arandı, ama eşya bulunamadı.

Üzgün bir şekilde Ela'nın yanına giden baba, "Kutlamaya nasıl katılacağız bilmiyorum," dedi. Ela ise hemen Sadık Hizmetçi'yi çağırdı. Sadık Hizmetçi, babanın endişeli yüzüne bakarak dedi ki, "Sevgili efendim, üzülmeyin. Ben sizin eşyanızı bulacağım ve sizi kutlamaya yetişireceğiz."

Sadık Hizmetçi odadan çıktı ve evin her köşesini didik didik aramaya başladı. Herkesin gözleri onun üzerindeydi. Sadık Hizmetçi'nin gülümsemesi ise hiç solmadı. Sonunda, tatlı bir tebessümle geri döndü ve değerli eşyayı elinde tutarak dedi ki, "İşte buldum! Şimdi hep birlikte kutlayalım!"

Köy halkı büyük bir sevinç içinde kutlamalarına devam etti. Herkes Sadık Hizmetçi'ye minnettarlıkla baktı ve ona teşekkür etti. Artık herkes biliyordu ki, Sadık Hizmetçi'nin gülümsemesi gerçek bir si