Bir zamanlar, uzak bir krallıkta güzel ve huzurlu bir ülke varmış. Bu ülkede yaşayan insanlar, mutlu bir hayat sürerlermiş. Fakat bir gün, kralın tahtına geçen bir prens, hiç beklemediğimiz bir şekilde değişmeye başlamış. Prens giderek daha açgözlü ve hırslı olmuş. Kendini gerçekleştirmek için her türlü yolu denemiş, ama hiçbir şey onu tatmin etmemiş.
Kral, bir gün ülkenin dört bir yanından en zengin ve bilge insanları toplamış ve şöyle demiş: "Değerli konuklarım, sizi buraya bana yardım etmeniz için çağırdım. Benim içimi kemiren bir açgözlülük var ve bu durumu aşmak için sizin bilgeliklerinize ihtiyacım var. Lütfen, bana açgözlülüğün zararlarını anlatan bir masal anlatın."
Konuklar şaşırmış olsalar da dilber bir masal anlatıcısı, onların arasından öne çıkmış ve hikayesine başlamış:
"Bir zamanlar, derin bir ormanda küçük bir köy vardı. Bu köyde yaşayan insanlar, doğal kaynaklarıyla yetinen ve birbirlerine yardım eden bir toplumdu. Ancak bir gece, köye açgözlü bir kral geldi. Kral, altınla dolu hazinesini göstererek, 'Size zenginlik ve güç vereceğim' dedi. Köylüler, hırs içindeki krala kulak verdi ve altınlar karşılığında doğal kaynaklarına zarar vermeyi kabul ettiler.
Kral, madencileri ormana gönderdi ve onlara, altın aramalarını emretti. Ormanda kazılan her metrede ağaçlar kesildi, nehirler kirletildi ve hayvanlar ormanı terk etti. Köyün bereketi kayboldu, su kaynakları kurudu ve toprak verimsizleşti. Kral ise hiçbir şeyden tatmin olmadı, daha fazla altın istedi.
Bir gün, köyün yaşlı bilgesi ortaya çıktı. Halka, açgözlülüğün sonunun ne olduğunu anlattı. Bilge, krala dönerek, 'Kralım, senin açgözlülüğün ülkeyi yok ediyor. Altınların sana getireceği mutluluk geçici ve yanıltıcıdır. Gerçek zenginlik, doğayla uyum içinde yaşamaktır' dedi.
Kral önce dalga geçti, ama sonra bilgenin sözlerini düşünmeye başladı. Zamanla, içindeki açgözlülük yerine yerini vicdan ve anlayış aldı. Kral, köye geri döndü ve halktan özür diledi. O andan itibaren, köy halkı doğayla uyum içinde yaşadı ve toplumları yeniden canlandı.
Ve işte, açgözlü kralın dersini aldığı masal burada son buluyor. Anlatımımı bitirmek üzereyim, sevgili çocuklar. Bu hikaye bize, materyal zenginliklerin mutluluğu getirmediğini ve doğanın korunmasının önemini anlatıyor. Unutmayın, gerçek hazine, doğanın sunduğu güzelliklerdir."
Masal anlatıcısı sözlerini tamamladı ve çocukların gözlerinde bir ışıltı belirdi. Hikayenin derin anlamı onların kalplerine dokunmuştu. Açgözlülük yerine paylaşmanın, doğayla uyum içinde yaşamanın önemini öğrenmişlerdiMasal anlatıcısı, çocukların heyecanını ve merakını hissederek devam etti:
"Masalımızın kahramanı olan açgözlü kral, halkının ve doğanın zarar görmesine neden olmuştu. Ancak bir gün, kralın rüyasına güzel ve bilge bir peri gelerek konuştu. Peri, krala bir ders vermek istediğini söyledi.
Peri, kralın yanına geçmişte yaşayan birisini götürdü. Bu kişi, bir zamanlar zenginlik ve güç arayışıyla dolu bir hayat sürmüş, fakat sonunda kaybetmiş biridir. Kral, bu kişinin hikayesini dinlerken içindeki açgözlülüğün zararlarına bir kez daha şahit oldu.
Geçmişteki kişi, başarıya giden yolda kendinden fedakarlık ederek, insanların duygularını umursamadan hareket ettiğini anlattı. Ancak bu yolun sonunda yalnızlık ve mutsuzlukla karşılaştığını, sahip olduğu her şeyin değeri olmadığını fark ettiğini dile getirdi.
Açgözlü kral, uyanır uyanmaz, halkını ve doğayı korumanın önemi üzerine düşündü. Artık gerçek zenginliğin maddi değerlerde değil, sevdikleriyle paylaşılan anılarda olduğunu anlamıştı. Kral, ülkesine dönüp halkına ve doğaya olan sorumluluğunu idrak etti.
Kral, halkının yaşam kalitesini yükseltmeye odaklandı. Doğayla uyum içinde yaşayan tarım projeleri başlattı, ormanları yeniden ağaçlandırdı ve temiz su kaynaklarını korudu. Halkına adaletli bir yönetim sağlayarak herkesin ihtiyaçlarını karşıladı ve mutlu bir toplum yaratmayı başardı.
Bu dönüşüm, tüm krallığa yayıldı. İnsanlar, kralın örnek liderliğiyle açgözlülük yerine cömertlik, bencillik yerine paylaşma değerlerini benimsedi. Ülke, daha da güzelleşti ve insanlar bir arada sevgi dolu bir ortamda yaşadılar.
Ve işte çocuklar, bu açgözlü kralın dersini aldığı masal burada son buluyor. Anlatımımı tamamladım, umarım size keyifli bir yolculuk yaşattım. Dersimizi unutmayın; gerçek zenginlik, sevdiklerimizle geçirdiğimiz zamanlarda, doğayı koruma ve paylaşma bilincindedir."
Masal anlatıcısı son sözlerini söyledi ve çocuklar minnettarlıkla alkışladılar. Masal, onlara açgözlülüğün zararlarını ve sevgi dolu bir toplumun değerini anlatarak hem eğlendirmiş, hem de önemli bir ders vermişti. Çocuklar, masalın etkileyici melodiyle kalplerindeki masalsı duyguları taşıyarak düşlerine dalmışlardı.
Çok güzel bir masal, dersini aldım